با سلام، بسیاری از استدلالات کلامی شیعه از مانند این است که اگر نبوت نداشتیم که بدبخت می‌شدیم! پس حتما نبوت داریم. روزی یکی از دوستان من در جلسه‌ای برای تصمیم‌گیری راجع به چیزی سخن زیبایی گفت.
رفتی و نمانده راهی به جز از قفا بریدن - مگسی چو من زبون را چه به قاف‌ها پریدن؟
تو مهینی و شهینی تو عجایب‌آفرینی - سیه‌ای چو من زبون را چه به شاه‌ها رسیدن؟
همه رفته از سر و دل هوش و شور و مر شده گل - خرفی چو من زبون را چه به یوسفی خریدن؟
قدح نیاز سفتم، همه جانماز شستم - چفتی چو من زبون را چه به از قدح رمیدن؟
فام سیم تک خریدم به جدار دل کشیدم - عمله چو من زبون را چه به نقش مه کشیدن؟
همه عمر سیم و زر شد، همه عمر از قفس شد - کاسبی چو من زبون و لب عمرها چشیدن؟
قصه‌ی خیال و خال و خس بن‌دهاتی‌ام من - ساده‌ای چو من زبون را چه به متروپل دویدن؟
تقوا محل جمع چندین مفهوم بسیار مهم است که به نظرم توجه به آن‌ها و بازنگری در آن‌ها بسیار راه‌گشا خواهد بود. نتیجه‌ی درک درست تقوا موارد زیر است که اگر این موارد ارزشش را دارند وقتتان را برای خواندن ادامه‌ی این مطلب سرمایه‌گذاری کنید:
- بهره‌وری بهتر شخصی و سازمانی (اجتماعی)،
- برآورد خوشبختی در عین کمبودها و نقص‌های محیطی،
- تعادل و خوشبختی اجتماعی،
- درک بهتر عقیده‌ای از مفهوم نبوت و عصمت،
- یافتن یک معیار قابل فهم برای ارزشمندی انسان.