سلام، شاید یادتان باشد که در انتخابات‌ها در رسانه‌ها چه اتفاقی می‌افتد. وقتی یک موضوع مهم می‌شود رسانه‌ها شروع می‌کنند شواهد و قرائنی به نفق جناح خودشان ارائه‌کنند. مثلا یک مسئله که مطرح می‌شود یک جناح می‌گویند اختلاس بوده و مجرم فراری است و ... و یک دسته دیگر می‌گویند وام است و پروژه‌ای ناموفق شده است و ...، در این میان من که بیرون از گود و دور از هیاهو نشسته‌ام هیچ راهی برای کشف حقیقت ندارم. اغلب شناختی که مردم ایران در انتخابات استفاده می‌کنند از این دست است و شناخت ضعیفی است. در ادامه این موضوع و راه حل آن را با رسم شکل بررسی می‌کنیم.
در واقع در جامعه‌ی ما که حزب به معنای پارلمانی آن وجود ندارد شناخت‌ها برای انتخاب افراد به صورت زیر رخ می‌دهد. شخصی فاصله زیادی با ما دارد و همه از آن شناخت مختصر و مبهمی داریم و می‌خواهیم با این شناخت مختصر سرنوشت کشورمان را برای ۴ سال تعیین کنیم. شکل شناخت افراد در این نظام به صورت زیر خواهد بود:
اما با ایجاد سلسله مراتب می‌توانیم شناخت مردم در انتخاب نماینده‌شان را افزایش دهیم. فرض کنید نظام به صورتی باشد که افراد کسی را که در مجلس انتخاب می‌کنند نهایتا با یک واسطه بشناسند. در این صورت دیگر بازیچه‌ی رسانه‌ها نخواهند بود تا یک شخص را انتخاب کنند. اگر مجلس تعیین کننده‌ی دولت باشد مجلس به عنوان سطحی میانی برای شناخت دولت منتخب مطرح می‌شود و شکل شناخت افراد از فرد منتخب به صورت زیر می‌شود که در آن شناخت‌ها با واسطه‌های مشخص شکل گرفته اند؛ نه از طریق رسانه‌ها. افراد مشخصی که شما به طور محلی آن‌ها را می‌شناسید و دیگر رسانه‌ها به صورت جناحی نمی‌توانند شما را فریب دهند.
برای تایید نظام سلسله مراتبی سیاسی علاوه بر این که به طریقی شهودی همانند آن‌چه گذشت می‌توانیم موضوع را بررسی کنیم می‌توانیم نگاهی آماری هم داشته باشیم و ببینیم کشور‌هایی که نظام پارلمانی دارند از نظر سلامت سیاسی چگونه اند و نظام‌های دیگر چگونه.
